Met Tasermiut Camp op een avontuurlijke reis door Groenland

Wanneer ik vanuit het vliegtuig een laatste blik op Groenland werp, lijkt het pas echt tot mij door te dringen. Wat waren de afgelopen dagen bijzonder. Van badderen in een hotspring, uren turen over zee op zoek naar walvissen, het eten van gedroogd zeehondenvlees én het aanschouwen van een aantal van de mooiste bergen ooit. Groenland is groots en meeslepend. Hier lijkt het woord ongerept pas écht betekenis te krijgen. Met kleine dorpjes die de groene heuvels en vlaktes kleur geven, en waar ik een cultuur en geschiedenis leerde kennen waar ik geen weet van had. Afgelopen week was ik op stap met Salik, eigenaar van Tasermiut Camp. Met hem reisde ik naar de mooiste plekjes van Zuid-Groenland, naar Nanortalik, Uunartoq en de Tasermiut Fjord om precies te zijn (check hier mijn hele reisplanning en hoe je je eigen Groenland vakantie plant).

Waar wil je meer over lezen?

Een reis waarbij je niet zomaar op je bestemming komt

Om aan te komen op mijn eindbestemming, ben ik best even onderweg. Maar, met veel plezier. Van Amsterdam naar Kopenhagen, van Kopenhagen naar Narsarsuaq in Zuid-Groenland, en last but not least… een helikoptervlucht! Tijdens een vlucht van veertig minuten reis ik af naar Nanortalik, het zuidelijkste stadje van het land. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Op zo’n tien meter hoogte zie ik pas hoe helder het water is, en hoe diep de ijsschotsen reiken. Ook de kleuren van het land verbazen me, al rakelings vliegend langs de bergen zie ik verschillende tinten groen. Met bruinkleurige waterpoeltjes in het gras, vlak naast de kustlijn. Hoe zuidelijker we komen, hoe groter de bergpieken lijken te worden. Ook zie ik in de verte een glimp van gletsjers, aan het eind van de rit heb ik er tientallen geteld. Plots maakt de piloot een scherpe bocht, hij zet de landing in. Nanortalik is in zicht. Gelukkig is dit pas het begin van mijn avontuur in Zuid-Groenland.

Helikoptervlucht naar Zuid-Groenland

Start je rondreis door Zuid-Groenland in Nanortalik

Op de helikopter-base word ik opgewacht door Salik. Hij is een van de eigenaren van outdoor- en reisorganisatie Tasermiut Camp. Komende dagen neemt hij mij mee naar Nanortalik en omgeving. Salik heeft er zin in, hij heeft de eerste wandeling meteen in petto. Na een pit-stop bij mijn hotel, wandelen we door het dorp. Eigenlijk wil ik op elke straathoek stilstaan en het uitzicht tot mij nemen. De bergen die de horizon tekenen, zijn ongekend. Met de kleurrijke huisjes op de voorgrond lijkt het haast een schilderij.

Het is druk in Nanortalik, vooral rondom het voetbalveld. Salik: “Vandaag is een grote competitie gaande. Verschillende teams uit de regio strijden tegen elkaar voor de cup”. Rondom het veld vormen de rotsen natuurlijke bankjes, ze zitten vol. Leuk om te zien dat het niet alleen de spelers, maar ook de toeschouwers zoveel plezier bezorgt.

Op ontdekking in Nanortalik met Salik

De eerste hike: Qaqqarsuasik

Al gauw laten we Nanortalik achter ons en wandelen we steil omhoog. Pas als ik op de berg Qaqqarsuasik sta, zie ik dat Nanortalik op een eilandje ligt. Het stadje met zo’n 1000 inwoners ligt vlak voor de kust van Groenland. Ik vraag me hardop af waarom je met al dat land besluit om de stad juist te bouwen op een eiland. “Omdat dit eiland een relatief groot plat stuk grond heeft, anders dan de steile kliffen van het vaste land”, antwoordt Salik. “En de berg Qaqqarsuasik beschermt ons van de harde wind die vanaf de zee het land opwaait.” Duidelijk. Vanaf de top van de berg kijk ik uit over een zee van wolken, ze stuwen tegen de klif op omhoog. Salik vertelt dat dit een van zijn favoriete plekken is: “De dichte bewolking belemmert nu het uitzicht, maar doorgaans kijk je vanaf hier uit over kleine eilandjes in de zee”. De steile rotsen duiken haast verticaal de diepte in. Durfal Salik bundelt zijn benen vol vertrouwen over de rand, hij komt hier vaker.

Uitzicht vanaf Qaqqarsuasik

Uunartoq: natuurlijke hotsprings

De volgende dag reizen we af naar Uunartoq, een boottocht van zo’n twee uur. Geen straf; onderweg trekken de mooiste uitzichten aan ons voorbij. Ik tuur gefocust over het water, Salik vertelde me namelijk dat ze hier soms ook walvissen zien. Helaas, vandaag zwemmen ze elders. Eenmaal aangekomen bij de hotspring zie ik het eerste groepje toeristen sinds mijn aankomst in Nanortalik. Reizen in de Faeröer eilanden was al ongerept, maar hier lijk ik écht een van de weinige toeristen te zijn. Salik vult aan: “Op een paar dagen per jaar na. Dan meren cruise-schepen voor de kust van Nanortalik aan, om ook van de natuur te genieten. Echter komen zij een dag, daarna loopt het dorp weer leeg. Waardoor de lokale bevolking eigenlijk vrijwel niks heeft aan deze vorm van toerisme.” Salik ziet dat liever anders.

Terug naar de hotspring. De zwerm muggen die rondom het water zweeft, maakt dat ik mij razendsnel omkleed en de natuurlijke warmwaterbron in spring. In de verte zie ik een ijsschots voorbij drijven, op de achtergrond wederom grootse bergen. Ik kan er niet genoeg van krijgen. Even later roept Salik me uit het water, het avondeten is klaar. Garnaal met toast en soep, op smaak gebracht door de kruiden uit de omgeving. Hij laat me Groenlandse tijm zien. Salik: “Ik kijk uit naar de latere zomermaanden, dan staat het hier vol met kruiden.”

Uunartoq

Kampeeravontuur bij de Tasermiut Fjord

Mijn laatste bestemming in Zuid-Groenland is aangebroken: de Tasermiut Fjord. Terwijl ik mijn zeemansbenen aan het trainen ben op de boot, krijg ik tijdens een goede windvlaag af en toe een hap zout in mijn gezicht. De kapitein trotseert de golven in de fjord, de boot schommelt heen en weer. Een pittig tochtje, maar het is het allemaal waard, want we zijn onderweg naar het diepste punt. Het Tasermiut Fjord telt 70 kilometer en tijdens het varen zie ik de meest prachtige rotsformaties. De bergen rijzen verticaal uit het water omhoog en pas bij het eindpunt zie ik hoe stijl dit werkelijk is. Ik ben omringd door muren van bergen. Ook komen we terecht bij de voet van een gletsjer, het is een van de honderden gletsjers die uitloopt vanaf de grote gletsjer temidden van het land. Onder het ijs komt een waterval vandaan, het water stort zich in de fjord. Terwijl ik het uitzicht tot me neem, hoor ik enkel het water op de achtergrond. Ik voel me zo klein in deze grootse natuur.

Op de terugweg maken we een tussenstop bij Kuussuaq Camp, vannacht slaap ik namelijk in de fjord. Heerlijk, overnachten in de buitenlucht. Ik heb altijd het idee dat je de natuur dan pas echt ervaart. Wanneer de tenten staan, tovert Salik een biertje tevoorschijn. Maar, niet voor hier. Eerst een geschikt uitzicht vinden voor de zonsondergang die pas laat vannacht volgt. Salik: “Hoewel we de zon alleen achter de bergen zien verdwijnen, levert het wel spectaculaire kleuren op.” En Salik weet uiteraard dé spot. Iets verderop, bij meer Tasersuaq (wat ‘groot meer’ betekent). Bij aankomst ben ik verbaasd, ik heb dit helemaal niet zien liggen vanaf de boot.

Salik benoemt een grote rots tot onze ‘keuken’, en als de pan met water eenmaal kookt op het vuurtje, pakt Salik het hoofdingrediënt van onze maaltijd. Lamskoppen. Terwijl Salik zijn keuze toelicht, zie ik in de verte de lammetjes heen en weer springen in de wei. Salik: “Dit is een van de vele schapenboerderijen in Zuid-Groenland. Schapenvlees is een lokale lekkernij.” Hij ziet mijn gezicht en antwoordt geruststellend: “Wacht maar af”. En hij heeft gelijk, naarmate de huid krokanter wordt, ziet het er steeds lekkerder uit. Het vlees blijkt mals, kan haast ook niet anders met al dat buiten lopen van de dieren. Gedurende de avond veranderen de bergen steeds van kleur, van geel naar oranje en kort ook vuurrood. Mijn avontuur in Zuid-Groenland is compleet.

Afscheid, voor nu

De volgende dag neem ik afscheid van de fjord, en van Salik van Tasermiut Camp. Als de boot mij ophaalt, is er een snelle wissel; Salik ontvangt de volgende toeristen die bij het kamp overnachten. Helaas is mijn week in Zuid-Groenland voorbij gevlogen. Een ervaring om niet te vergeten. Gelukkig heb ik mijn terugreis nog voor de boeg, nogmaals met de helikopter is een cadeautje. En een goede manier om het land nog eens goed in me op te nemen voordat ik tot ziens zeg. Want, ik weet zeker: ik kom ooit terug. Om nog eens de grootsheid van dit land te ervaren. En om mijzelf weer zo klein te voelen.

Wil jij ook naar groenland op reis? Zo plan je je trip!

In dit artikel kun je alles lezen over plannen van een reis naar Groenland. Je krijgt een idee van de kosten, waar je aan moet denken en er komen andere praktische tips aan bod. Lees hier hoe je een Groenland vakantie plant