Zo maak je een Georgie, Armenie & Azerbeidzjan rondreis

Link jij Georgië aan Armenië of Azerbeidjan? Om precies te zijn ligt Azerbeidjan rechts van Georgië en Armenië onder Georgië. En die twee landen hebben ruzie met elkaar. Iets dat wij wel met onze eigen ogen wilde zien. Onze avontuurlijke Georgie, Armenie & Azerbeidzjan rondreis begon!

Rondreis Georgie, Armenie & Azerbeidzjan

Tijdens de voorbereidingsfase thuis lazen we over de ruzie tussen Azerbeidjan en Armenië. Al snel begrepen we dat Armenië milder is over reizigers die al in Azerbeidjan zijn geweest. Azerbeidjan laat je niet toe als je een Armeniër bent of daar bent geweest. Of in ieder geval, ze maken het je heel moeilijk. We besloten daarom eerst naar Azerbeidjan te gaan, weer terug naar Georgië te reizen en daarna naar Armenië te gaan

Azerbeidzjan

Deel een van de rondreis, naar Azerbeidzjan

Vanaf het station in Tiblisi (hier kun je vanuit Nederland makkelijk naartoe vliegen) rijdt er een trein naar de hoofdstad van Azerbeidjan, Baku. Deze vertrekt ’s avonds rond een uur of negen. In de nacht ga je vervolgens de grens over en daarna kom je ’s ochtends rond tien uur in Baku aan. Een kuststad.

De trein komt nog uit het tijdperk van Stalin en heeft alleen groene uitklapbedjes van ongeveer vijftig centimeter breed. Je kunt een kaartje kopen voor drie klassen. Die opties zien er zo ongeveer zo uit: Of je slaapt in een open coupé met ongeveer tien man, of je slaapt in een gesloten coupé voor vier personen of je hebt een coupé voor jezelf en je partner. Wij kozen klasse twee en ontmoetten daar een koppel Azeerjers. Ze waren voor een weekend in Tiblisi geweest en gingen weer naar huis.

Hortend en stotend komt de trein op gang. Albert houdt op zijn GPS de snelheid bij. Een max van dertig kilometer per uur. De airco in de coupé draait op volle toeren. De vrouw van het andere reisgezelschap spoelt haar make-up af en manoeuvreert zich uit haar kleding. Ze probeert onzichtbaar haar nachtkleding aan te trekken. Wij kijken elkaar aan, gaan we slapen? We vragen het de man. “Voor een vrouw is dit zwaar”, vertrouwt hij ons toe. “Ze heeft haar make-up enzo, en zo’n trein is niet comfortabel.”

Rond de klok van twaalf uur klopt de vrouwelijke conducteur op de deur. Pinnig vertelt ze ons dat we met z’n allen op de onderste bedjes moeten zitten, niets mogen doen en onze paspoorten en visa aan haar moeten geven. Norse controleurs stampen langs de coupés. Een uur later moeten coupé voor coupé naar een hokje verderop in de trein. Een controleur kijkt naar je, knikt naar zijn collega, krabbelt wat op en geeft je documenten terug. Klaar! Anderhalf uur staan we stil en langzaam komt de trein weer op gang. Eindelijk slapen.

De volgende morgen worden we vroeg door de conducteur wakker gemaakt. “Maak je klaar, we zijn er bijna.” Het duurt nog twee uur voordat we aankomen op het station in Baku. In de stad kijken we ons de ogen uit. Een blogger omschreef het als “een mix van Dubai en Parijs”. We begrijpen wat hij bedoelt. Een schot in de roos. Modern, licht en ruim; maar ook karakter, gastvrijheid en romantiek siert te stad. De warme droge wind maakt het plaatje compleet, wij genieten.

Armenie

Van Azerbeidzjan naar Armenië

Zodra we de grens over gaan, zien we het landschap veranderen. Een groen berglandschap verandert in een dorre, droge vlakte. Een dikke laag stof valt neer op de auto. Het nummerbord is niet meer te lezen. Hoe dieper we Armenië in rijden, hoe meer bergen er komen.

De reis is niet zo boeiend. Beetje saai zelfs. Alleen de grenspost geeft wat jeu. De controleur doet wat moeilijk. “Wat heb je gedaan in Azerbeidzjan? Waarom ging je daarheen? Wat ga je hier doen? Waar ga je slapen? Wat is het telefoonnummer?” Onze antwoorden blijken oké en we mogen door. Armenië voelt in tegenstelling tot Baku smoezelig en erg arm. Misschien komt dat door het landschap, maar ook de mensen lijken verschrompeld. Rimpelig, mager en klein.

Wanneer we Yerevan verkennen, is het er bloedheet. ’s Nachts koelt het iets af, maar de hitte hangt in iedere steen. Bezweet klimmen we een berg op en komen we bij het Genocide-monument. Een opera-lied laat de stemmen stommen. Gebogen staan we met andere torristen rond het vuur. Het ademt verdriet. Er zijn veel Armeniërs omgekomen tijdens de genocide.

Wanneer we ’s avonds ‘The singing Fountains’ bekijken, zien we hoe trots Armeniërs zijn. Trots op hun land, op Yerevan en op zichzelf. “Yeeeeerevaaaaaaan”, schalt er over het plein. De ene na de andere fontein springt aan en felle kleuren wisselen elkaar af. “Yeeeeeerevaaan”. Rondom het plein staan tientallen politieagenten. Luisteraars zingen mee en staren dromerig naar het gespetter van de fonteinen.

Terug naar Georgie

Wanneer we weer in Georgië zijn, kijken we elkaar aan. Deze twee mini-reisjes waren fantastisch. Dit hadden we absoluut niet willen missen. Benieuwd hoe onze trip in Georgie was? Lees hier onze ervaringen over het rijden met de auto in Georgie of check deze andere blog over de 10 hoogtepunten in Georgie. Hieronder nog een paar tips voordat je deze rondreis zelf gaat doen:

Tips & weetjes over Baku (Azerbeidjan)

– Ga met de trein over de grens, je ontmoet er lokale bevolking
– Zorg voor kleingeld, de metro betaal je met muntjes
– Jongeren spreken goed Engels

Tips & weetjes over Yerevan (Armenië)

– Spreek vooraf een prijs af voor je taxirit en betaal gepast
– In de zomer is het er bloedheet
– Kijk beslist naar The Singing Fountains

Dit artikel is geschreven door Klarinda & Albert, zij reisden samen met de auto door het prachtige Georgië!