Noord-Korea, het meest geïsoleerde en onbekende land ter wereld, wordt stapje voor stapje meer open. De Noord-Koreaanse overheid zegt meer toeristen naar Noord-Korea te willen halen en wil de mogelijkheid om te reizen naar Noord-Korea aantrekkelijker maken. Florien besloot er heen te gaan om het leven in deze socialistische staat te ervaren en de manier van reizen te ontdekken. Conclusie: het is een ontzettend bijzondere ervaring, maar van aantrekkelijk reizen is absoluut geen sprake.
Reizen naar Noord-Korea
Stap 1. Zoek een reisorganisatie, geef je hier aan over en vergeet low-budget reizen
Nederland kent een paar reisorganisaties die reizen naar Noord-Korea aanbieden: je hebt deze nodig want zonder reisorganisatie kun je niet naar dit land. Vrij reizen mag en kan er niet. ‘Vrij’ bestaat er eigenlijk sowieso niet.
Reizen naar Noord-Korea kan onder andere met:
Wanneer je besluit om het land van de Kim’s te bezoeken zal de reisorganisatie voor jou aan de slag gaan. In eerste instantie kun en mag je zelf nog niks doen. Samen met een Noord-Koreaans reisbureau dat eigendom is van de staat (KITC) maakt jouw reisorganisatie een reisplan voor je. Jouw keuze hierin is beperkt tot hoeveel dagen je wil gaan en of je ook interesse hebt om een natuurgebied te bezoeken. Verder wordt alles wat je gaat doen en bekijken voor jou bepaalt.
Je betaalt een all-in prijs (overnachting, eten, excursies, gidsen, et cetera) voor deze reis en die is best flink, reken op zo’n drieduizend euro per persoon voor negen dagen – inclusief vlieg- en treintickets. Eenmaal in Noord-Korea maak je geen kosten meer, dat kan ook niet want je krijgt de nationale valuta niet. Een eventueel souvenir kun je in dollars of soms euro’s afrekenen.
Stap 2. Regel je visum
Het enige wat je zelf regelt vanuit Nederland is je visum. Dat ging verassend soepel – op het feit dat ik als journalist werk na. Met een aanpassing van mijn functieomschrijving op m’n werk was dit toch te regelen. De gevraagde uitnodiging vanuit Noord-Korea regelt de reisorganisatie voor je, en klaar is Kees! Voor mij bleek het visum voor China zelfs nog lastiger te krijgen.
Stap 3. Doe niets verdachts en ben niet kritisch
Met je visum en reisplan op zak stap je in Beijing in de trein naar Pyongyang. Eerst dertien uur door China, en dan begint het. Bij de grensovergang Dondang staat de trein drie uur stil. Iedereen uit de trein wordt ondervraagd, visa worden gecheckt, temperatuur wordt gemeten en álle tassen worden gecontroleerd op verboden materialen. Zoals Westerse (en dus niet-gecensureerde) literatuur over Noord-Korea: een reisgids.
Hier had ik totaal niet bij nagedacht. Mijn reisgids is niet gevonden, gelukkig, want dit bleek tijdens de reis mijn Bijbel van relativiteit. Ik weet niet wat er was gebeurd als deze wel gevonden was: wellicht inname, maar wie weet ook een verbod tot binnenkomst in het land?! In ieder geval: doe wat je gevraagd wordt om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen.
Op het station in Pyongyang halen twee Engelssprekende gidsen je op, zij wijken niet van je zij tot je het land weer verlaat. Zij bepalen alles wat je wel en niet gaat doen. Er is vooral heel veel wat je niet gaat doen. Je gaat niet in je eentje rondwandelen. Niet je hotel uit (dat kan ook niet want er staat een hek omheen). Geen foto’s maken, tenzij zij zeggen dat het mag. Niet ‘het systeem’ of de leider bekritiseren. Wat je wél gaat doen is bloemen kopen om bij een standbeeld van de leider te leggen; buigen voor de leider. Kritische vragen kun je beter niet stellen als je de sfeer goed wil houden en dat wil je, want je zit de komende dagen continue met deze mensen.
En, zou jij naar Noord-Korea reizen?
Het reizen klinkt vooralsnog niet bijster aantrekkelijk, inderdaad. Maar toch vond ik het ontzettend de moeite waard dat ik gegaan ben. Ben je benieuwd wat ik heb gezien en gedaan in Noord-Korea en hoe ik het leven en de mensen er heb ervaren? Binnenkort een nieuwe blog daarover, en over rusteloze benen en hoe paranoia je daar wordt.
